32 ΒΗΜΑΤΑ Η ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΕΘΑΜΕΝΩΝ

Σκληραίνουν τα μάτια μου να αντικρίζω την πραγματικότητα της φυλακής. Άνθρωποι που βρέθηκαν εδώ από μια αμείλικτη εξουσία, από μια ασύδοτη δύναμη, να σέβονται μόνο τη δύναμη. Εδώ μέσα αναπαράγεται όλη η αθλιότητα του καπιταλισμού με τους πιο χοντροκομμένους και κτηνώδεις όρους. Από την άλλη, οι κρατούμενοι σε έναν τόσο μικρό χώρο να παριστάνουν ότι ζούνε. Και πράγματι, κάποιοι να τα καταφέρνουν. Τελικά να ζούνε. Και ανάμεσα στους νεκρικούς τοίχους να αναπτύσσεται ζωή και να βγαίνουν αγριόχορτα ποτισμένα με τον καημό και την ένταση και την αδικία και την αναμονή. Αλλά να βγαίνουν, να φυτρώνουν μέσα από τα τσιμέντα. Να προσπαθούν οι άνθρωποι να μείνουν ζωντανοί, και κάποιοι να τα καταφέρνουν. Να αναπτύσσεται ένας ολόκληρος πολιτισμός, κτηνώδης αντανάκλαση και συμπύκνωση της κοινωνίας, κτηνώδης χωρίς προσχήματα. Ένας ολόκληρος πολιτισμός όμως στο περιθώριο της κοινωνίας και κάτω από την πιο μυτερή γωνία του τακουνιού της εξουσίας. Και η ζωή προχωράει σε γκρι φόντο. Ούτε πιο αργή ούτε πιο γρήγορη ούτε ίδια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)